Η Ελληνιστική Εποχή στην Κρήτη, στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. έως τις αρχές του 1ου αιώνα π.Χ.,  είχε ως αποτέλεσμα σημαντικές αλλαγές στο πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό τοπίο του νησιού.
Αυτή η περίοδος χαρακτηρίστηκε από την εμφάνιση νέων πόλεων-κρατών, τη διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και την άνθηση της τέχνης, της λογοτεχνίας και της φιλοσοφίας.
Συγκεκριμένα μια από τις σημαντικότερες εξελίξεις κατά την ελληνιστική περίοδο στην Κρήτη ήταν η άνοδος της πόλης-κράτους της Γόρτυνας.
Αφού είναι τοποθετημένη στο νότιο τμήμα του νησιού, η Γόρτυνα έγινε σημαντικό πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, με πληθυσμό περίπου 40.000 κατοίκους.
Επίσης η πόλη ήταν γνωστή για τα εντυπωσιακά δημόσια κτίριά της,
συμπεριλαμβανομένου ενός θεάτρου, ενός σταδίου και ενός παλατιού, καθώς και για τον νομικό της κώδικα, ο οποίος ήταν ένας από τους πιο ολοκληρωμένους στον αρχαίο κόσμο.
Τέλος, μια άλλη σημαντική πτυχή της ελληνιστικής περιόδου στην Κρήτη ήταν η διάδοση του ελληνικού πολιτισμού σε όλο το νησί.
Αυτό οφειλότανε σε μεγάλο βαθμό στην επιρροή του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος κατέκτησε το νησί το 333 π.Χ. και έφερε μαζί του ένα κύμα Ελλήνων αποίκων και στρατιωτών. Κατά συνέπεια, η ελληνική γλώσσα έγινε η κυρίαρχη γλώσσα στο νησί και η ελληνική τέχνη, η λογοτεχνία και η φιλοσοφία άκμασαν.